Η PRAKSIS και η Ευρωπαϊκή Συμμαχία για τα φάρμακα

 H PRAKSIS βρέθηκε από την αρχή στις συναντήσεις και στις συνεργασίες από τις οποίες γεννήθηκε η συμμαχία και συμμετείχε στις διαδικασίες διαμόρφωσης της διακήρυξης. Η διακήρυξη συνυπογράφεται ήδη από 55 ευρωπαϊκές οργανώσεις και δίκτυα της Κοινωνίας Πολιτών που ζητούν οι άνθρωποι να έχουν τα φάρμακα που χρειάζονται -καινούρια και παλιά- όταν τα χρειάζονται.

Εμείς, ως εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών – καταναλωτές, ασθενείς και οργανώσεις δημόσιας υγείας – έχουμε διαμορφώσει την Ευρωπαϊκή Συμμαχία για Υπεύθυνη Ε&Α και Προσιτά Φάρμακα.

Στην Ευρώπη και παγκοσμίως, η τιμή των νέων φαρμάκων αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει εναλλακτική θεραπεία. Σαν αποτέλεσμα, η θεραπεία για απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις και ασθένειες, όπως ο HIV/AIDS, ο καρκίνος και η ηπατίτιδα C, είναι όλο και πιο δυσβάσταχτη τόσο για τα άτομα όσο και για τα εθνικά συστήματα υγείας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός αναποτελεσματικού και δαπανηρού συστήματος έρευνας και ανάπτυξης (Ε&Α) το οποίο προωθεί νέα φάρμακα με μονοπώλια ορισμένου χρόνου (διπλώματα ευρεσιτεχνίας) και ενθαρρύνει το καθορισμό δυσβάσταχτων τιμών. Το συγκεκριμένο αυτό σύστημα χορηγεί στις φαρμακευτικές εταιρείες μονοπώλια, με τα οποία τους επιτρέπει να χρεώνουν υπερβολικές τιμές εντελώς ασύνδετες με το κόστος ανάπτυξης και παραγωγής των φαρμάκων. Απαιτούνται επείγοντα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί ότι τα φάρμακα που χρειάζονται οι άνθρωποι είναι προσιτά. Συγχρόνως, τα νέα μοντέλα Ε&Α οφείλουν να καλύπτουν τις θεραπευτικές ανάγκες.

Για να επιτευχθεί αυτό:

Τα νέα φάρμακα πρέπει να είναι ασφαλή, αποτελεσματικά και να προσφέρουν πραγματική θεραπευτική πρόοδο.

Τα σχετικά δεδομένα πρέπει να δημοσιοποιούνται προκειμένου να αξιολογούνται με ανεξάρτητο τρόπο και διαφάνεια.

Η φαρμακευτική Ε&Α δεν πρέπει να καθοδηγείται από την προστασία μονοπωλίων, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τις υψηλές τιμές φαρμάκων.

Η φαρμακευτική Ε&Α θα πρέπει να οδηγήσει σε δημόσια αγαθά και φάρμακα τα οποία είναι αναγκαία και προσιτά.

Η διαδικασία χάραξης φαρμακευτικής πολιτικής πρέπει να είναι πλήρως διαφανής και να αναπτύσσεται σε συνεννόηση με ανεξάρτητα ενδιαφερόμενα μέρη για την αποφυγή συγκρούσεων συμφερόντων.

Καλούμε τους φορείς χάραξης πολιτικής:

Να εξασφαλίσουν προσιτές τιμές τώρα. Να αντιμετωπίσουν τα επείγοντα θέματα πρόσβασης και προσιτότητας φαρμάκων που σώζουν ζωές, διαπραγματευόμενοι τις χαμηλότερες τιμές φαρμάκων και χρησιμοποιώντας αποτελεσματικούς μηχανισμούς ελέγχου τιμών, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής αδειοδότησης.

Να θέσουν τέλος στα φαρμακευτικά μονοπώλια. Να προωθήσουν τον ανταγωνισμό γενόσημων και βιοϊσοδύναμων, συμπεριλαμβανομένης της προαγωγής της χρήσης τους από προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης, γιατρούς και ασθενείς και να αυξήσουν τον έλεγχο των αντί-ανταγωνιστικών πρακτικών από τη φαρμακοβιομηχανία.

Να εφαρμόσουν την πλήρη διαφάνεια της φαρμακευτικής Ε&Α και του καθορισμού τιμών φαρμάκων:

Προωθώντας την ανοιχτή πρόσβαση σε δεδομένα έρευνας, συμπεριλαμβανομένων δεδομένων από τα αρχικά στάδια έρευνας και όλες τις κλινικές δοκιμές για υπάρχοντα και νέα φάρμακα.

Κοινοποιώντας πλήρως και παρακολουθώντας τη δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση φαρμακευτικής Ε&Α.

Ιδρύοντας μια δημοσίως προσβάσιμη βάση δεδομένων όπου εθνικά ή περιφερειακά συστήματα υγείας θα δημοσιεύουν τις πραγματικές τιμές φαρμάκων που διαπραγματεύονται, συμπεριλαμβανομένων των εκπτώσεων και των επιστροφών.

Δεσμεύοντας αυξημένους δημόσιους πόρους για την υποστήριξη μιας προσέγγισης βασισμένης στις ανάγκες της φαρμακευτικής Ε&Α, η οποία δεν θα στηρίζεται στην προστασία μονοπωλίων και τις υψηλές τιμές. Νέα μοντέλα Ε&Α τα οποία αποσυνδέουν τα κίνητρα ανάπτυξης φαρμάκων από την προσδοκία υψηλών τιμών θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν βραβεία κινήτρου καινοτομίας, κοινοπραξίες εκμετάλλευσης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, έρευνα ανοικτού κώδικα, συμπράξεις ανάπτυξης προϊόντων και Ε&Α η οποία οδηγείται και χρηματοδοτείται δημοσίως.

Εισάγοντας συνθήκες στη δημόσια χρηματοδότηση Ε&Α οι οποίες εξασφαλίζουν αποτελέσματα βιοϊατρικής έρευνας σε κατάλληλα και προσιτά φάρμακα (π.χ. πολιτικές μη-αποκλειστικής αδειοδότησης, δημοσίευση και κοινοχρησία δεδομένων ανοικτής πρόσβασης και καθορισμός προτεραιοτήτων βάσει των αναγκών υγείας).