Ενώ η εργασιακή απασχόληση είναι ευεργετική όσον αφορά στις γνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου, έρευνα που δημοσιεύτηκε στον Guardian αποδεικνύει ότι περισσότερες από σαράντα ώρες εργασίας την εβδομάδα, για τους εργαζόμενους άνω των σαράντα, είναι περισσότερο επιβλαβείς σε σχέση με την… ανεργία, ενώ και το απλό οκτάωρο δεν βοηθά.

Πιο συγκεκριμένα, η πλήρης απασχόληση μετά την ηλικία των σαράντα βλάπτει τη λειτουργία του εγκεφάλου καθώς μειώνει την ικανότητα σκέψης. Έρευνα που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Οικονομικών και Κοινωνικών ερευνών της Μελβούρνης αναφέρει ότι η γνωστική ικανότητα όσων εργάζονται περισσότερες από τριάντα ώρες την εβδομάδα μειώνεται ταχύτερα σε σχέση με εκείνους που δεν εργάζονται καθόλου.

Αναλυτικά, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δείγμα από περισσότερους από 3,000 άνδρες και 3,500 γυναίκες οι οποίοι συμπλήρωσαν την έρευνα του Household Income and Labour Dynamics της Αυστραλίας (Hilda). Στο πλαίσιο της έρευνας εξετάστηκε η ικανότητα των συμμετεχόντων να διαβάζουν δυνατά συγκεκριμένα στοιχεία. Η ικανότητα ανάγνωσης αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι για την κατανόηση της γνωστικής ικανότητας του ανθρώπου, αναφέρει ο επικεφαλής, συγγραφέας και καθηγητής, Colin McKenzie.Τα άλλα δύο τεστ εξέτασαν την νοητική ικανότητα η οποία περιλαμβάνει τη μνήμη, την αφηρημένη σκέψη καθώς και τον εκτελεστικό συλλογισμό.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, χαμηλότερη απόδοση όσων εργάζονται σε πλήρη απασχόληση και είναι άνω των σαράντα, φαίνεται να μην συνάδουν με την αντίληψη ότι η εργασία βοηθάει μακροπρόθεσμα τους ανθρώπους να παραμένουν σε νοητική εγρήγορση, χαρακτηριστικά: “use it lose it”. Επομένως, το ερώτημα που γεννάται εύλογα είναι το εξής: Όσοι έχουν οικονομική άνεση πρέπει να επιλέγουν να δουλεύουν λιγότερο μετά τα σαράντα;

Αξίζει να αναφερθεί ότι η έρευνα που παρουσιάζει η Hilda (Household Income and Labour Dynamics in Australia) δεν αποσαφηνίζει ορισμένα σημεία. Επι παραδείγματι, τα αποτελέσματα αυτά ισχύουν για όλα τα είδη εργασίας ακόμη και για επαγγέλματα που απαιτούν αυξημένες νοητικές διεργασίες; Ο McKenzie απαντά πως είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ακριβής συσχέτιση των επιπτώσεων μεταξύ γνωστικών λειτουργιών του ανθρώπου και το είδος της απασχόλησης. Ακόμη, συμπληρώνει ότι οι άνθρωποι μπορεί να επιλέγονται σε ορισμένα επαγγέλματα βάσει των γνωστικών τους ικανοτήτων. Επιπλέον, δεν είναι ξεκάθαρο γιατί οι περισσότερες από τριάντα ώρες απασχόλησης εβδομαδιαίως μειώνουν την απόδοση των λειτουργιών του εγκεφάλου ενώ λιγότερες από τριάντα τις αυξάνουν. Ο McKenzie αναφέρει ότι η επαγγελματική απασχόληση αποτελεί “δίκοπο μαχαίρι” καθώς ενώ η εργασία μπορεί να τονώσει την εγκεφαλική δραστηριότητα, η πολύωρη απασχόληση προκαλεί αύξηση του άγχους και της κόπωσης και κατ’ επέκταση ενδεχόμενη βλάβη στις γνωστικές λειτουργίες. Τα αποτελέσματα μπορεί επίσης να διαφέρουν από χώρα σε χώρα, ανάλογα με την ποσότητα των διακοπών που έχουν στη διάθεσή τους.

Εν τέλει, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ληφθούν υπόψη όλοι οι παράγοντες που μπορεί να καθορίσουν μια έρευνα τέτοιου είδους (συμπεριλαμβανομένης της προσωπικής επιλογής κάθε εργαζόμενου στη διαμόρφωση του ωραρίου του καθώς και την επιλογή συγκεκριμένου είδους εργασίας). Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα αποτελέσματα της καθιστούν την ιδέα της πλήρους απασχόλησης μέχρι την ηλικία των 67, όπως στοχεύει η κυβέρνηση μεταξύ των ετών 2026 και 2028, ολοένα και λιγότερο δελεαστική…