Βασικές προτάσεις Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών για το Σχέδιο Νόμου για την Ιατρική Νομοθεσία
Σε πρόσφατα δημοσιεύματα, τα οποία θα αφήσουμε ασχολίαστα, προσκληθήκαμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας και τις προτάσεις μας για την βελτίωση της πρότασης νόμου περί Ιατρικών Συλλόγων. Οι θέσεις του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών είναι σαφείς και συγκεκριμένες και έχουν πολλές φορές διατυπωθεί δημοσίως.
Με γνώμονα όμως τη συμβολή μας στον αληθινό εκσυγχρονισμό και τον πραγματικό εκδημοκρατισμό του σχετικού νομοθετικού πλαισίου, επανερχόμαστε και ρητά και κατηγορηματικά προτείνουμε:
Την κατάργηση της ρύθμισης του άρθρου 27 παρ. 1 σύμφωνα με την οποία «Οι Ιατρικοί Σύλλογοι αλληλογραφούν απευθείας προς όλες τις τοπικές και κεντρικές Αρχές για ζητήματα της περιφέρειάς τους και τους ιδιώτες, ενώ προς τις κεντρικές Αρχές μόνο μέσω του Π.Ι.Σ., όταν πρόκειται για ζητήματα γενικής φύσης.». Η δυνατότητα κάθε Ιατρικού Συλλόγου να επικοινωνεί απευθείας με όλες τις δημόσιες αρχές αποτελεί αυτονόητο δικαίωμά τους σε ένα κράτος δικαίου. Σε κανένα άλλο τομέα της δημόσιας διοίκησης δεν τίθεται φίλτρο ή φίμωτρο σε εκλεγμένους εκπροσώπους εργαζομένων ή επιστημονικών ομάδων. Η κατάργηση της προϊσχύσασας ρύθμισης, που, σε κάθε περίπτωση, μόνο η παρούσα ηγεσία του Υπουργείου Υγείας «αναβίωσε και επικαλέστηκε», ήταν η πρόταση που θα θέλαμε να ζητήσει ο ίδιος ο ΠΙΣ. Πρόκειται για μία αναχρονιστική και βαθιά αντιδημοκρατική ρύθμιση του παρελθόντος η οποία στερεί τους ΙΣ από οποιαδήποτε φωνή, τους απαξιώνει και τους αποστερεί από οποιαδήποτε δυνατότητα χάραξης πολιτικής. Δεν δικαιούται να ομιλεί για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας των Ιατρικών Συλλόγων, όποιος δεν προτείνει την κατάργησή της.
Η τήρηση μίας ουσιαστικής αναλογίας τουλάχιστον στην εκπροσώπηση του Ιατρικού Σώματος στη Γενική Συνέλευση του ΠΙΣ ώστε πράγματι ο ΠΙΣ να είναι εκπρόσωπος των ιατρών, θα αποτελούσε τη δεύτερη επιβεβλημένη για λόγους δημοκρατίας τροποποίησης της νομοθεσίας, ώστε να μπορεί να γίνει λόγος για εκσυγχρονισμό της. Επειδή οι αριθμοί αποτελούν τον καλύτερο τρόπο αποκάλυψης της αλήθειας, σημειώνεται ότι κάποιοι θέλουν σύλλογοι όπως ο ΙΣ Αθηνών που εκπροσωπεί το 40% του ιατρικού πληθυσμού της χώρας να εκπροσωπούνται με ποσοστό της τάξης του 8-9% στη Γενική Συνέλευση. Αυτός είναι ο ΠΙΣ που επιθυμούν να έχουν μόνο εκείνοι που θέλουν να χειραγωγούν τις «ομόφωνες» αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του ΠΙΣ. Είναι συνεπώς επιβεβλημένη η τροποποίηση της ρύθμισης της διάταξης του άρθρου 6 του σχεδίου Νόμου.
Τρίτη και βασικό ζήτημα είναι η μεταβίβαση της αρμοδιότητας στον ΠΙΣ να εκδίδει πιστοποιητικάGood Standing, που επιχειρείται με τη διάταξη του άρθρου 4 του σχεδίου νόμου. Δεν συνάδει με την ίδια τη φύση του ΠΙΣ ως δευτεροβαθμίου οργάνου, του οποίου μέλη είναι μόνο οι ΙΣ και όχι οι ιατροί. Αποτελεί άλλο ένα οπισθοδρομικό μέτρο, που κινείται στοχευμένα ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση ελέγχου και απαξίωσης των Ι.Σ.
Τα παραπάνω αποτελούν για τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών και κάθε δημοκράτη ιατρό «κόκκινη γραμμή». Η πλήρης αποδοχή των τριών παραπάνω προτάσεων είναι ο μόνος τρόπος προκειμένου ο ΠΙΣ να ανακτήσει το ανεπανόρθωτα τρωθέν κύρος του και να συνιστά αληθινά ένα «κεντρικό συντονιστικό όργανο» που πράγματι εκπροσωπεί το ιατρικό σώμα. Η διατήρησή τους, αντίθετα, συνιστά κατ΄ ουσία κατάργηση των Ιατρικών Συλλόγων.
Πέρα από τα παραπάνω τρία κεντρικά ζητήματα, χωρίς την αποδοχή των οποίων ουδείς δικαιούται να μιλάει για δημοκρατία, για εκπροσώπηση των ιατρών από τον ΠΙΣ ή για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας των Ιατρικών Συλλόγων, πολλές είναι και οι επιμέρους προτάσεις μας, τις οποίες όμως θα διατυπώσουμε σε χωριστό έγγραφο, ενόψει της κεφαλαιώδους σημασίας των παραπάνω.
Leave a Comment