Με δόσεις πληρώνουν τα φάρμακά τους oι Θεσσαλονικείς

Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Κυριάκος Θεοδοσιάδης, για τη διευκόλυνση όσων δεν έχουν να πληρώσουν άμεσα όλο το ποσό, οι φαρμακαποιοί κάνουν και δόσεις των 50 ή 100 ευρώ, ενώ συχνά ζητούν να δώσουν ό,τι μπορούν, έστω και τρία ή πέντε ευρώ, προκειμένου να μην ξεκόψουν και εξαφανιστούν.

“Κάποιοι εξαφανίζονται ακόμη από ντροπή που δεν έχουν να πληρώσουν. Στη συνέχεια, αναζητούν άλλο φαρμακείο για να πάρουν τα φάρμακά τους ανοίγοντας νέο κύκλο χρεών. Πάντως, είναι γεγονός πως όταν το χρέος ξεπεράσει τα 200 ευρώ, ο οφειλέτης δεν ανταποκρίνεται. Κάποιοι πληρώνουν με πιστωτική κάρτα, αλλά κι αυτό δεν αποτελεί λύση, διότι απλώς μεταφέρουν το πρόβλημα, καθώς, αντί να χρωστούν στον φαρμακοποιό, χρωστούν στην τράπεζα” αναφέρει ο κ. Θεοδοσιάδης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πέρα από την οικονομική στενότητα που αναγκάζει συνταξιούχους, άνεργους και υποαπασχολούμενους να αγοράζουν φάρμακα με πίστωση και να περιμένουν τις τελευταίες ημέρες κάθε μήνα ή τις πρώτες δύο του επόμενου για να πληρώσουν, βραχνά για τους πολίτες αποτελεί και η υψηλή ή καθολική συμμετοχή, που καλούνται να πληρώσουν για τα φάρμακά τους.

“Για παράδειγμα, για καρδιοτονωτικό αξίας 1,42 ευρώ ο ασφαλισμένος πληρώνει 1,32 ευρώ και ο ΕΟΠΥΥ μόλις 0,06 ευρώ. Επίσης, για το γνωστό lexotanil ο ασφαλισμένος πληρώνει όλο το ποσό των 1,88 ευρώ. Κι αν τα ποσά αυτά θεωρούνται από κάποιον χαμηλά, αρκεί να προσθέσει τα χρήματα για την επίσκεψη στον γιατρό και το 1 ευρώ ανά συνταγή” εξηγεί ο κ. Θεοδοσιάδης.

“Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να συρρικνώσει τη δαπάνη για τη φαρμακευτική περίθαλψη, όχι μόνο δεν κατάργησε το 1 ευρώ ανά συνταγή που είχε καθιερωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και το οποίο είχε καταγγείλει κατά κόρον, αλλά με τη μέθοδο της τιμής αναφοράς, η οποία μεταβάλλεται συνεχώς, ανέβασε το ποσοστό συμμετοχής των ασφαλισμένων κατά μέσο όρο σε 35%, ενώ το 2010 ήταν 11%” επισημαίνει ο κ. Θεοδοσιάδης.

Παράλληλα, εξηγεί ότι “αυτό έχει ως συνέπεια πολλοί ασθενείς είτε να μην πηγαίνουν καθόλου στο γιατρό (γιατί στο τέλος με την πληρωμή του γιατρού και με το ποσοστό συμμετοχής στο φάρμακο πληρώνουν περισσότερα απ’ ό,τι αν απλώς πλήρωναν το φάρμακο απευθείας από την τσέπη τους), είτε αν πάνε, να επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο, με αποτέλεσμα να μειώνεται περαιτέρω το ήδη χαμηλό εισόδημά τους. “Και μιλάμε κυρίως για συνταξιούχους και ανθρώπους μεγάλης ηλικίας με χαμηλό εισόδημα που έχουν ανάγκη τα φάρμακα αυτά” τονίζει ο κ. Θεοδοσιάδης.