Μπορεί να λειτουργήσει ο ΕΟΠΥΥ χωρίς ταμειακά διαθέσιμα;
Σε πλήρη αδιέξοδο οδηγείται η χώρα εξαιτίας της παρατεταμένης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές επι ενάμιση χρόνο.
Οι δυσάρεστες εξελίξεις για την Εθνική οικονομία δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο τον χώρο της υγείας. Χώρος προσφοράς του αγαθού της υγείας που όμως οι εκάστοτε κυβερνώντες ενέταξαν στις μνημονιακες περικοπές. Η απόφαση του οικονομικού επιτελείου να ζητήσει από τους φορείς του Δημοσίου και από τα κρατικά νοσοκομεία την μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων στην Τράπεζα της Ελλαδος για την κάλυψη αναγκών του Δημοσίου σε μισθούς και συντάξεις σημαίνει ότι φτάσαμε στο σημείο να “ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού”. Με την απόφαση αυτή οδηγούμαστε σε στάση πληρωμών του Δημοσίου προς τους προμηθευτές και τους παρόχους του, χωρίς βέβαια παράλληλα να μεταθέτει γι’ αυτούς, χωρίς προστίματα και προσαυξήσεις, τις υποχρεώσεις προς το κράτος.
Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να λειτουργήσουν τα Δημόσια νοσοκομεία με επάρκεια ταμειακών διαθεσίμων μόλις για μια εβδομάδα;
Πως είναι δυνατόν η δραστήρια για αλλαγές και ριζικές μεταρρυθμίσεις νέα Διοίκηση του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. να υλοποιήσει τον προγραμματισμό της και να συνεχίσει να συνεργάζεται αρμονικά με τους ιδιώτες παρόχους υπηρεσιών υγείας;
Η επιλογή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. να πληρώσει μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, εβδομάδα αυξημένων υποχρεώσεων, μόνο τους Φαρμακοποιούς και τα Διαγνωστικά εργαστήρια εξαιρώντας τις Ιδιωτικές Κλινικές, γεννά ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα της απόφασης.
Η επικαλούμενη έλλειψη ρευστότητας του Οργανισμού δεν πείθει όταν μόλις σήμερα πλήρωσε 170 εκατ. ευρώ στα Φαρμακεία ενώ οι δαπάνες των Κλινικών είναι μόλις 28 εκατ. ευρώ!!!
Μήπως η απόφαση αυτή είναι συνέπεια της στάσης μας κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης για τη νέα σύμβαση νοσοκομειακής περίθαλψης με την αποχώρηση μας, μη αποδεχόμενοι τις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας των διαπραγματευτών του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.; Απλά αναρωτιέμαι. Φυσικά και δεν πρόκειται να αποδεχτούμε τις εκβιαστικές προτάσεις τους που δεν συντελούν στην οικονομική βιωσιμότητα του Οργανισμού, ενώ οδηγούν σε οικονομικά αδιέξοδα τις Ιδιωτικές Κλινικές.
Οι θέσεις τους αυτές εξυπηρετούν μόνο πολιτικές ιδεοληψίες και αποσκοπούν σε πρόσκαιρη φιλολαϊκή δημοσιότητα.
Ταυτόχρονα, ως Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, αναρωτιέμαι πως μπορούν να λειτουργήσουν τα Δημόσια νοσοκομεία, πως μπορούν να προμηθευτούν φάρμακα, αναλώσιμο υγειονομικό υλικό, υλικά επεμβάσεων, ανταλλακτικά για service μηχανημάτων και γενικότερα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του πληθυσμού για υπηρεσίες υγείας χωρίς ρευστότητα.
Τα προβλήματα υγείας δεν περιμένουν. Απαιτούν άμεση ανταπόκριση. Είναι ένας από τους λόγους που οι ασθενείς επιλέγουν τις Ιδιωτικές Κλινικές αντί για τα Δημόσια Νοσοκομεία.
Η αμεσότητα της ανταπόκρισης τη στιγμή του προβλήματος υγείας, η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών σε συνδυασμό με το υψηλού επιπέδου ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και τον σύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό οδηγούν τους ασθενείς μας στην επιλογή τους.
Δεν πρέπει να στερήσουμε από τους ασθενείς το δικαίωμα τους στην ελεύθερη επιλογή Θεραπευτηρίου και Ιατρού. Είναι μια σχέση εμπιστοσύνης για την αποκατάσταση των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει.
Ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. πρέπει να απαιτήσει την πλήρη εκτέλεση του προϋπολογισμού του, την είσπραξη από τα ασφαλιστικά ταμεία των εισφορών που του αναλογούν και φυσικά την κρατική επιχορήγηση.
Ο νέος Πρόεδρος έχει την ιστορική ευθύνη να μην επιτρέψει την κατάρρευση του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και κατά συνέπεια της υγειονομικής περίθαλψης στην χώρα μας. Οφείλει να προσπαθήσει. Και φυσικά να προχωρήσει σε υπογραφή νέων συμβάσεων που θα ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα καλύπτοντας οικονομικά τις υπηρεσίες που μπορεί να καλύψει, χωρίς να απαιτεί την πλήρη προσφορά υπηρεσιών υγείας από τις Κλινικές. “Απλώνουμε το πόδι μας μέχρι τις δυνατότητες μας” όπως λέει ο σοφός λαός.
Στην Ελλάδα σήμερα ο κλάδος της Ιδιωτικής υγείας και ιδιαίτερα των Ιδιωτικών Κλινικών προσφέρει τις υπηρεσίες του κάτω από αντίξοες συνθήκες, σε συνθήκες πρωτόγνωρης οικονομικής ασφυξίας, με παντελή έλλειψη ρευστότητας. Δεν αξίζει τέτοια αντιμετώπιση.
Leave a Comment